2maj

Level Up! czyli 2 maja.

Mój kalendarz zatrzymał się na dacie „2 maj”, powoli i nieśmiało zaglądam do niego dopiero dziś. To wcale nie dlatego, że  chciałam jeszcze przeciągać własnej przyjemności Dzień Flagi RP. Nie szalałam też w „majówkę” na tyle żeby wstać dopiero teraz, w sumie to nie szalałam w ogóle. Po prostu to, co zaczęło dziać się w sobotę 2 maja ciągnie się do dziś. Ktoś ładnie nazwał to „alergią pokarmową”, a szczególnie „skazą białkową”. Ale po kolei.

Wraz z ostatnim tygodniem kwietnia skoczyłam na wyższy poziom macierzyństwa. Rzuciłam się na głęboką wodę i to jeszcze się sama (poniekąd  świadomie) na to zdecydowałam. Pozwoliłam Mężowi wyjechać w delegację i to taką nie byle jaką, bo prawie 2-tygodniową i do miejsc, w których czas rozmijał nam się najpierw o 6, a potem o 9 godzin.

Poprzednio pisałam o bladym strachu przy 10-cio godzinnej opiece nad małym F. Tutaj więc było przerażenie, bo te 10 h wydłużyły się do jakiś 22. Te brakujące dwie godziny to czas kąpieli F., w którym zawsze (na szczęście!) znajdywały się dodatkowe ręce do pomocy (♥). 22h, dzień i noc, z dzieckiem, które nie skończyło jeszcze 2 miesięcy – więc o merytoryczną rozmowę ze wskazywaniem swoich potrzeb dość ciężko. Teraz już na samą o tym myśl nie dostaję wstrząsu anafilaktycznego, ale powtarzać nie chcę.

I całkiem sprawnie mi szło! Choć przyznam, że Mąż strasznie rozpuścił mnie tym, że każdego poranka, wieczora i weekendami nie tylko pomaga przy F, ale jeszcze ze mną rozmawia i to nie tylko o dzieciach! ;) Sprawnie mi szło do 2 maja, czyli dokładnie 1/2 całego samodzielnego czasu.

Całodniowy płacz, krzyk i ból brzucha – i to nie mój – za to w sobotę i to jeszcze w majówkę delikatnie mówiąc skusił mnie do wizyty w szpitalu. No dobra: płacz też i mój, bo mnie wszystko boli jak widzę, że sama nie umiem pomóc mojemu dziecku. Atmosfera dość ciężka: późny wieczór, szpital, badania, czekanie na wyniki.

Skończyło się na 3 dniach w szpitalu. Diagnoza: prawdopodobnie nie stwierdzona wcześniej skaza białkowa. Do której dołożyło się niedawne ogólne osłabienie po szczepieniach i pewnie moje mentalne zdenerwowanie, że Mąż, który zawsze był to na chwilę znikł.

Szpital dziecięcy to w ogóle kiepskie miejsce. Masa chorych dzieci i ten strach, że jeszcze jedno zarazi się od drugiego kolejnym czymś. Na szczęście mogłam liczyć na najbliższych (♥) miałam więc towarzystwo, ciepłe jedzenie i koc z poduszką. Miałam też dostawę świeżych pieluch i pranie ciuszków F, które brudziły się w zastraszającym tempie.

Ta cała prawdopodobna alergia pokarmowa i skaza białkowa F. (czyli alergia na białka znajdujące się w mleku i jego przetworach, czasem również po spożyciu mięsa wołowego lub wieprzowego). Prawdopodobna bo jednoznacznych badań długookresowych dla tak małych dzieci nie ma. Dziś alergie są, za tydzień może ich nie być.  A jego alergia to dla mnie dość restrykcyjna dieta – w końcu karmię F. samodzielnie tym co wyprodukują moje piersi ;) A one produkują mleko z wszystkiego co zjem.

Dieta nie byle jaka, bo uzgodniliśmy z lekarzem, że najlepiej będzie jak  na początek wyłączę ze swojego jedzenia wszystkie alergeny: mleko krowie i jego przetwory, jajka, cytrusy, orzechy, czekoladę i kakao oraz miód. A po co najmniej 2 tygodniach próby prowokacyjne – czyli próby włączenia, któregoś z alergenów do diety i ścisła obserwacja F.

Więc tak sobie od 2 maja każdą wolną chwilę spędzam na poszukiwaniach rzeczy, które właściwie to mogę zjeść i dobrania ich w taki sposób, żeby dostarczyć do swojego organizmu wszystkie niezbędne składniki. Co w przypadku wyeliminowania z diety nabiału (bogatego w wapń) jest stosunkowo trudne.

Trudniejsze dodatkowo gdy dojdzie do tego niedobór żelaza, który ciągnie się za mną jeszcze od czasów ciąży.  Dlaczego trudniejsze? A taki psikus: produkty bogate w żelazo zmniejszają przyswajalność wapnia… więc lepiej ich nie łączyć, bo całe starania o dobrze zbilansowaną dietę pójdą na marne.

Eh ten 2 maja… Witajcie nowe smaki! :)

P.S. Zrobiłam już ciasto marchewkowe, w którym zamiast jajka dodaje się zmielone siemię lniane!  A kaszotto z kurczakiem i botwinką jest wprost przepyszne! W lodówce stoi już mleko sojowe – ale jeszcze nie odważyłam się go otworzyć ;)