A czy Ciebie cieszą małe rzeczy? Czy satysfakcjonuje Cię Twoja codzienność?

Mój Mały F. spał dziś do 7.30 – to naprawdę świetny wynik, zwłaszcza, że jeszcze do 8 mogliśmy wspólnie turlać się po łóżku. A gdy tylko się przebudził od razu przywitał dzień swoim bezzębnym (a przez to pewnie tak bardzo rozbrajającym) uśmiechem. To właśnie dzięki tym uśmiechom i ja i Mąż każdego dnia mamy dobre nastroje. Wiemy, że osiągnęliśmy coś wielkiego.

Poziom zadowolenia z życia podniósł się też za sprawą Męża – poszedł do fryzjera, zrobił się na bóstwo (i to nie wojny i chaosu!), czyli teraz jest jakby jeszcze bardziej przystojny. Przystojny i mój :) Więc chętniej wybieram się z nim na wspólny spacer.

Spacer, na którym to rozmawiamy o tym co było, a co jest i co chcielibyśmy żeby było za jakiś czas. Snujemy wielkie plany, które pewnie okażą się zupełnie inne od tego co rzeczywiście się wydarzy. Ale to przecież nieważne.

Bawimy się z F. i nigdzie się nie spieszymy. Mała przechadzka po okolicy też jest pełna wrażeń. F. wydaje z siebie masę różnorodnych dźwięków poprzeplatanych głośnym śmiechem, na które wielu napotkanych ludzi się uśmiecha mówiąc: „O! jaki słodki maluch”. Pewnie, że słodki! :)

W międzyczasie jeszcze miałam chwilę, żeby sama wsiąść do samochodu. Sama sama. Bez marudzenia dochodzącego z fotelika, bez konieczności wydawania z siebie dźwięków dżungli, bez patrzenia na zegarek. Tylko ja i droga przede mną. Wiecie jak się czułam? Kiedyś był taki serial… „Renegat” :) Nie była to daleka podróż, takie tam – 10 minut w jedną i 10 w drugą i to jeszcze do lekarza. Ale wystarczyło :)

Na tej mojej małej wyprawie dowiedziałam się, że uczulenie na cholera-wie-co, które wyskoczyło mi na ręku całkiem niedawno (jeśli 2 miesiące to niedawno), jest uleczalne! Wystarczy specjalna maść i wyjątkowy krem oraz dużo samodyscypliny w prawidłowej terapii i powinno zniknąć. Ufffff ;)

Weekend upływa pod znakiem relaksu i odpoczynku. Tak da się, nawet z niemowlakiem i wszystkimi obowiązkami wokół. Z obowiązkami, które w dobrym towarzystwie są przyjemnościami. Dziś rozrywką jest też zmiana pieluchy turlającemu się i uciekającemu F. A jaką wielką frajdę sprawia widok niemowlaka jedzącego pierwszy raz w swoim życiu kalafiora! :)

Rozrywką i odskocznią są też wizyty znajomych i rodziny. Choć czasem krótkie to zawsze owocne w kilka przemyśleń i małych analiz. Owocne w plotki i nowinki z życia. Ha! Nawet zaproszenia na imprezy są! Czyli, że jesteśmy ciągle ważni dla innych, dla tych którym my z racji powiększonej rodziny mamy w tym roku trochę mniej czasu. Wiedzą to i rozumieją, a nas to cieszy niesłychanie.

Wieczorami zawsze jest czas na wspólną kolację, gdy mały F. już śpi. My – dorośli ;) – możemy porozmawiać, albo wręcz odwrotnie – nie mówić nic i nie będzie to krępująca cisza, ale nasza-wspólna.

Podoba mi się to moje życie. Jestem szczęśliwa i wiem co to jest satysfakcja z własnych osiągnięć. Nawet jeżeli tym osiągnięciem jest zrobienie obiadu w 15 minut i zjedzenie go ciepłego z talerza. Nawet gdy wyczynem jest wypicie kawy czy też pomalowanie paznokci. Albo pójście na basen! Podoba mi się ta moja-już-nie-taka-nowa rzeczywistość. Choć często jednowątkowa, bo trudno mi się skupić na innych tematach niż ten, związany z małym F, to moja i właśnie taka jest dla mnie sukcesem.

A Ty umiesz cieszyć się z małych rzeczy? Ze swojej codzienności? Z niewielkich gestów? Z ludźmi wokół siebie?